Alleen op een terras

Als ik tijd voor mezelf neem ga ik graag naar een stad. Een hele dag (of twee!) naar een leuke stad, waar vooral veel vintage- en tweedehands winkeltjes te vinden zijn. Heerlijk in mijn eentje rondlopen en precies doen wat ik zelf wil. In winkels pas ik gewoon lekker de halve collectie. Niemand die op me wacht. En als ik moe ben dan plof ik neer op een terrasje en zit daar gewoon een uur mensen te kijken en bestel een heerlijke lunch. Of ik neem mijn e-reader mee en lees een goed boek. Zo’n dag kan voor mij niet lang genoeg duren.

Laatst deelde ik dit met een vriendin en die was echt verbaasd. Haar reactie: ‘Ik zou echt nooit in mijn eentje op een terras gaan zitten of gaan lunchen, want dan zou ik me zo ongemakkelijk voelen!’ Ik vroeg haar wat ze er precies ongemakkelijk aan vindt: ‘Nou dat mensen dan zien dat ik alleen zit en daar misschien vanalles van denken’. 

Het kan uiteraard zijn dat jij sowieso geen behoefte hebt om alleen op stap te gaan, maar ik denk dat er best veel mensen zijn die om deze redenen thuis blijven.

Bekijk het eens van een andere kant. Hoe belangrijk maak jij jezelf als je denkt dat al die andere mensen op het terras met jou bezig zijn? Naar jou kijken? Iets van jou vinden? 

De meesten zullen helemaal niet met jou bezig zijn. Klinkt niet aardig, maar ze hebben wel wat beters te doen 😉 En die paar mensen die wel iets over je denken, hoe belangrijk zijn die voor jou? Wat maakt dat de mening van die onbekende jou raakt? Iets om over na te denken toch?